W chrześcijańskiej Europie przez 800 lat płonęły stosy. Żadne inne społeczeństwo nie występowało aż tak długo z równie niepohamowaną wściekłością przeciwko myślom. Jednakże w obecnym stuleciu tortur i eksterminacji inaczej myślących niestosowne byłoby traktowanie europejskich dziejów kacerstwa jako sprawy odległej i zamkniętej. Należy raczej uważać dawne relacje o heretykach i ich prześladowcach za akta procesu, który bynajmniej nie jest zakończony. Jesteśmy nadal weń uwikłani. Heretycy to wrażliwi, odważni, szczerzy, zdecydowani, niekiedy także dziwaczni i lepiej wiedzący ludzie, spychani przez dominującą opinię, czyli opinię panujących, na margines życia. Tam, gdzie administruje się dogmatami, tam pojawiają się także heretycy, religijni dysydenci i teologiczni odszczepieńcy. A spór o prawdę może okazać się śmiertelny. Dzieje heretyków, ujęte w pięćdziesięciu szkicach międzynarodowej grupy renomowanych autorów, opowiedziane w sposób kompetentny i rzetelny, składają się z przerażających tragedii, wywołujących dogłębne zachwianie wiary w Kościół: los heretyków to prześladowanie i niepowodzenia. W konsekwencji książka ta zamieniła się w kompendium pytań, na które nie uzyskano odpowiedzi. Większość heretyków to świadkowie wyższości i nieprzyzwyciężonej siły nadziei. Niniejsze fundamentalne dzieło nie tylko budzi na nowo zainteresowanie myślą kacerską i ruchem dysydenckim, nonkonformizmem i postawą opozycyjną, ale unaocznia również w przejmujący sposób, ilu doniosłym prawdom zagrodzili drogę urzędowi strażnicy wiary, a także jak biedne i bezpłodne byłoby chrześcijaństwo, gdyby ci wielcy i niezbędni mąciciele nie wprowadzali weń niepokoju i ruchu.